|
عباس جلالی شهرستان حمیدیه
عباس جلالی
19 / 6 / 1398برچسب:, :: 17:30 :: نويسنده : عباس جلالی
«هُوَ اَلَّذی اَنزَلَ للسَّکینَهَ فی قُلُوبِ المؤمنینَ لِیَزدادُ و ال یمانِهِم» خداوند سکینه و آرامش را بر دل های مؤمنین نازل کرد تا بر مراتب ایمان خود بیفزایند میزان آرامش قلبی هر کس متناسب است با میزان توجه او به خدا. دلهایی که از یاد خدا غافلند بسان زورقی هستند بر سطح دریا که به کوچکترین نسیم به حرکت آمده و با اولین موجی که بر می خیزد متلاطم شده و غرق می شوند اما کشتی های بزرگی که خود را به پایگاه محکمی بسته بود با شدید ترین طوفان های هم به تلاطم نمی افتند و از جای خود تکان نمی خورند دل هائی که توجه به خدا دارند در معنی خود را به پایگاه عظیم قدرت روحی و معنوی متصل کرده و تند با حوادث قادر به ایجاد تلاطم در آن نیست هرگونه حرکت و جنبشی هم در آنها ایجاد شود جنبه سطحی و گذرا داشته و نمی تواند آنها را از جای خود تکان دهد زیرا این دلها در عمق خود آرامشی عمیق و اطمینانی عظیم دارند که دست حوادث هرگز به آن نمی رسد میزان قدرت روحی و معنوی انسان ها زمانی به محک زده می شود که در معرض تند باد حوادث قرار گیرند و طوفان های سهمگین از چهارسو آنها را به محاصره در آورد بعضی اراد در شرایط عادی آرامش دارند اما چون طوفان برخیزد به زودی آرامش خود را ز دست می دهند و به تلاطم و قَلَق و اضطراب می افتند اما کسانی که رابطه ی دل را با درگاه الهی استوار کرده اند و همواره روی دل بسوی او دارند اگر هم در معرض اضطراب و ناراحتی قرار گیرند سطحی و موقتی است و به سهولت به آرامش عمیقی که در اعماق قلب و روح دارند بر می گردند و بر وحشت و اضطراب و نا آرامی غالب می شوند به هر حال دل انسان تا رو به درگاه خدا نکند از وحشت و اضطراب و تلاطم نجات نمی یابد .
درگاه الهی پناهگاه امن بندگان خاص خداست که چون دست التجا بسوی آن دراز کنند به امنیتی که هیچ خوف و اضطرابی به آن آمیخته نیست دست می یابند و از اندوه ها و نگرانی ها رها می شوند . بندگان خاص خدا چون دلهایشان رنجور می شود با یاد خدا بر آن مرهم می نهند و چون ضعف و ملال بر آنها رو می نماید از آن سرچشمه ی قدرت نیرو می گیرند چون در معرض طوفان های سنگین حوادث قرار می گیرند چنگ بر دامان رحمت حق می زنند تسلیم فضای او می شوند و با توکل به او رحمت می شوند و از دغدغه ها نجات می یابند و آرام می گیرند و در پرتو این آرامش ملکوتی به تجدید و تقویت ایمان خود می پردازند : «لِیَز دادُ و الیماناً مَعَ ایمانِهِم» آنان در انس با خدا به سرور و انبساط و کرامتی می رسند که الفاظقادر به بیان عظمت آن نیست از این رو در یک سودای آسمانی همه چیز را می دهند و انس او را می خرند و از آنچه در دنیا بر آنها بگذرد با کی بدل راه نمی دهند آری کسانی که لذت و حلاوت عبادت و مناجات و ذکر خدا را چشیده اند از لذت های دیگر بی نیاز شده و دل از تمامی آنها کنده اند زیرا در این لذت عظمت و کرامتی یافته اند که لذت دیگر در برابر آن ارزش خود را از دست داده است انسان تا زمانی که به لذت معنوی نرسیده تصور می کند لذتی بالاتر از لذت مادی وجود ندارد لذا همه چیز را فدای لذت مادی می کند و شاید در کسانی که نسبت به لذات مادی بی اعتنا هستند به دیده ی تحقیر و تمسخر بنگرد اما چون حلاوت و شرینی یاد خدا و مناجات با او به ذائقه اش برسد در می یابد که لذات مادی لذت واقعی نیستند در نتیجه به سهولت دل از آنها می کند .
خود فراموشی
انسان واقعی وقتی روی به درگاه الهی می کند و با یاد خدا محشور می شود خود واقعی خویش را نیز که پرتوی از عالم ربوبی است باز می یابد و هرچه بیشتر اشتغال به یاد خدا پیدا می کند بهمان اندازه بیشتر با خود آشنا می شود و زمانی که خدا را فراموش می کند و ارتباط خود را با خدا که خود واقعی او را تشکیل می دهد فراموش می کند آنچه برجای می ماند همان خود حیوانی اوست که به یک معنی خود نیست بلکه ناخود است کسیکه خداو ارتباط خود را با خدا به دست فراموشی می سپارد خود حیوانی را به جای خود واقعی می گذارد و در نتیجه به خود فراموشی می افتد چنانکه اگر کسی با خود حقیقتی خویش آشنا شود و به حقیقت آن که جزء ارتباط با عالم ربوبی چیز دیگری نیست توجه داشته باشد و معرفت حاصل کند همین معرفت مستقیماً و بلا واسطه او را به معرفت ذات حق می رساند به تعبیر دیگر اگر کسی حقیقت نفس خود را دریابد این دریافت به طور مستقیم او را به دریافت خداوندمتعال نیز می رساند زیرا حقیقت نفس تعلق به خدا به عنوان یک نفخه ی الهی است و زمانی که حایل های نفسانی کنار رفته و این حقیقت مور شهود قرار گیرد از دریچه ی آن ذات الهی نیز در همان محدوده مورد شهود واقع خواهد شد و چون مراتب و درجات نفس در جریان سیر تکامل روحی متفاوت است لذا هر چه مرتبه نفس بالاتر شهود ذات الهی نیز از طریق معرفت نفس بیشتر و کاملتر با توجه به این حقیقت است که در تعالیم اسلامی به معرفت نفس به عنوان کاملترین راه معرفت خداوندی نظر شدهو در این خصوص روایات فراوانی از پیشوایان اسلام رسیده است که معروفتر از همه عبارتی است که حضرت امیرالمومنین (ع) که فرمود « مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَقَد عَرَفَ رَبَهُ » خداوند در قرآن مومنین را به پرداختن به نفس خود و شناخت و معرفت آن دعوت فرمود.
خود دوستی و خودخواهی
چنانکه گفته شد انسان به اعتباری دارای دو گونه خود است که یکی خود است که یکی خود حقیقی و خود ملکوتی است و دیگری طبیعی یا خود حیوانی که از آن تعبیر به ناخود کردیم حال می توان دریافت که چرا در بعضی تعالیم اسلامی درباره ی کرامت نفس انسانی و این که اگر کسی عزت و کرامت خود را بشناسد و واقعا خود را دوست بدارد مرتکب گناه و معصیت نمی شود سخن رفته است حال آن که در موارد بی شمار دیگر انسان دعوت به مبارزه و جهاد با نفس و مخالفت با آن شده است این دو گانگی که ظاهراً در این جا مشاهده می شود ناشی از این است که در این تعالیم توجه به آندو نوع خود شده است آنجا که امر به مخالفت با نفس و مجاهده با آن شده است مراد غوطه ور شدن در نفس حیوانی یا خود طفیلی است و آن جا که از کرامت نفس سخن به میان آمده مقصود همان خود ملکوتی یا خود واقعی است آری خود واقعی انسان امانتی است آسمانی و موهبتی است الهی که در اختیار انسان قرار گرفته و سرمایه حرکت انسان در مسیر کمال است به طوری که اگر انسان آنرا ببازد در واقع همه چیز را باخته و لذا ارتکاب به زشتی ها نیز برای او کار مشکلی نخواهد بود اما اگر قدر و بهای آن را بشناسد و به عزمت بی مانند آن واقف شود و حقیقتاً آن را به جهت معرفت به ارزش آن دوست بدارد هرگز آن را به انواع آلودگی ها نمی آلاید بلکه از هر فرصتی برای رشد و تعالی آن استفاده کرده و همچون امانتی عزیز و گرانقدر از آن مراقبت و محافظت می نماید امیر المومنین علی (ع) می فرماید : آن که احساس کرامت و بزرگواری در خود بکند مخالفت با شهوات حیوانی برای او آسان است و حضرت امام هادی (ع) می فرماید : « مَن هانَت عَلَیَه نَفسَهُ و فلا تأمن شَرَهُ» اگر کسی در نزد خود خار شود احساس شخصیت اخلاقی و معنوی نکند از شر او ایمن نباش، هر گناهی که انسان مرتکب می شود بسان لکه سیاهی است برد امان روح ملکوتی انسان افتاده و آن را آلوده می سازد . ذایل اخلاقی و انحرافات فکری و روحی است صفای نفس قدس انسان کاسته و آن را از عوالم باطنی مهجور می گرداند از این رو اگر کسی واقعا بداند که معاصی با او و سرنوشت او چه می کند و الودگی های روحی و اخلاقی چه سعادت بزرگی را از دست می ستانند در این صورت هرگز جرئت انجام معصیت را پیدا نمی کند کسانی که جسورانه به ارتکاب معاصی می پردازند و این بی باکی را به حساب شهامت اخلاقی خود می گذارد نمی داند که این گستاخی آنها علتی جز جهالت ندارد به طوری که اگر یک باره پرده ها کنار رود و آنان آثار سوء معاصی خود را شماهده کنند و ببینند که چه معامله ای با خود کرده و با این آلودگی ها چه شقاوتی برای خود تدارک دیده اند بی تردید آن تهور جاهلانه را از دست می دهند لذا کسی که تن به معصیت و انحراف می دهد و از وجود انواع رذایل اخلاقی در خود باکی به دل راه نمی دهند و در واقع او اولین دشمن خویش است هرگاه او واقعاً خود را دوست می داشت و به سعادت و کمال خود علاقه می داشت هرگز این چنین به تضییع سرمایه درونی خویش نمی پرداخت کسی که به راحتی در شهوات و معاصی و معایب روحی و اخلاقی فرو می رود و تسلیم هوس های آنی و لذات زودگذر می شود قطعاً به کرامت نفس خود وقف ندارد زیرا اگر عزت و شرافت خود ر می شناخت و به ارزش آن پی می برد هرگز آن را فدای لذات زودگذر مادی و پاره ای اهداف قاصد پست و بی ارزش نمی کرد پس او نه خود را می شناسد و نه خود را دوست می دارد .
عباس جلاللی حمیدیه
20 / 4 / 1398برچسب:, :: 17:20 :: نويسنده : عباس جلالی
گردش ماه بار دیگر ما را در آستانه حلول ماه مبارك رمضان قرارداد. با ورود به ماه رمضان عبادت خاص این ماه نیز در اذهان تداعی می شود. از اینرو ماه رمضان را ماه روزه نیز گفته اند. همچنین چون بنا به روایات مصداق صبر در قرآن روزه دانسته شده است (1)، آن را ماه صبر نیز گفته اند.(2) ماه خدا و ماه میهمانی الهی از دیگر اسامی است كه به اعتبارهای مختلف به این ما عزیز داده شده است .بهترین و پرفیض ترین عبادت در بهترین ایام و لیالی اوقات ، موجبات رشد و تعالی انسانها و دستیابی به قرب الهی را آسانتر می سازد و از مصادیق نور علی نور محسوب می شود.
رمضان چیست ؟
رمضان از ماده «رمض » و اصل آن به معنای شدت تابش آفتا ب ر خاك است . علت این تسمیه آنست كه عرب ماهها را با زمانی كه در آن واقع شوند نامگذاری كرده است . رمضان در زمان شدت گرما بود و جمع آن را رمضانات گفته‌اند و گفته شده رمضان از نامهای خداوند است . از مجاهد نقل شده كه نگو رمضان بلكه بگو ماه رمضان ، زیرا تو نمی‌دانی رمضان چیست؟ (3) نظیر این سخن با اندكی تفاوت در المیزان نیز آمده است .(4)
در مختار الصحاح ضمن قبول وجه تسمیه رمضان طبق قول مجمع البیان ، گفته است نماز ظهر ، نماز رمض خوانده می شود زیرا باید آن را در اوج شدت آفتاب خواند. همانجا علاوه بر آنكه جمع رمضان را رمضانات نوشته ، تصریح می كند كه ارمضا نیز جمع كلمه رمضان است و هم در آن كتاب رمض به معنای احتراق نیز می باشد (5) ، كه در این صورت ماه رمضان را از آن جهت رمضان می گویند كه با سوختن گناهان مومنان ، آنها پاك شده و زوائد روحی و روانی افراد صالح تصفیه می شود.
میبدی در تفسیر خود وجه تسمیه رمضان را اینگونه می گوید:
اشتیاق "رمضان" از "رمضا" است یا از "رمض" . اگر از رمضا است ، آن سنگ گرم باشد كه هر چه در آن نهند بسوزد و اگر از رمض است باران باشد كه به هرچه برسد آن را بشوید. مصطفی صلی الله علیه و آله را پرسیدند كه رمضان چه باشد؟ گفت: ارمض الله فیه دنوب المؤمنین و غفرهالهم. (6) خدواند گناهان مؤمنان را شسته و یامی سوزاند و آنها را می آمرزد.
ماه رمضان به خاطر نزول قرآن در آن ماه ، برتر شده است . خدواند متعال در آیه 185 سوره بقره می فرماید: «شهر رمضان الذی انزل فیه القران هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان فمن شهد منكم الشهر فلیصه ...» ماه رمضان ماهی است كه قرآن در آن برای هدایت بشر و راهنمایی و تشخیص حق از باطل نازل شده است . پس هر كس ماه رمضان را دریابد باید تمام آن ماه را روزه بدارد...
ای مردم در این ماه درهای بهشت بازست، پس از پروردگارتان بخواهید كه آن را به روی شما نبندد و درهای دوزخ بسته است پس از پروردگارتان بخواهید كه آن را به روی شما باز نكند
نه تنها قرآن در ماه رمضان فرو فرستاده شده است ، بلكه كتب دیگر آسمانی نیز در این ماه نازل شده اند . امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید :« نزلت التوراه فی ست مضین من شهر رمضان ...»(7) شش ، دوازده وهیجده روز از ماه رمضان گذشته بود كه به ترتیب تورات ، انجیل و زبور نازل شد و قرآن در شب قدر فرو فرستاده شد. علاوه بر آن مصحف ابراهیم و نوح و ... در این ماه نازل شده است .(8) پس می توان گفت كه ماه رمضان ، ماه نزول كتب آسمانی است كه خود رحمتی است از طرف خداوند برای بندگان كه با ماه رحمت خدا سازگاری نیز دارد.
طبق تصریح بیشتر دانشمندان اهل سنت ، بعثت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله نیز در این ماه انجام پذیرفته است . بر این اساس ماه رمضان می تواند به ماه بعثت نیز نام یابد. بر اساس نظر این گروه از دانشمندان ، بعثت پیامبر در یكی از روزهای 17 و 18 و 24 صورت پذیرفت ، اینان از یك سو چون بعثت را مقارن با نزول قرآن دانسته و از سوی دیگر و به تصریح خود قرآن ، قرآن در ماه رمضان نازل شده است و نیز با استناد به برخی روایات ، این رای را پذیرفته اند كه مستندات آنها و دلایل مخالفان این نظریه و نظریات دیگر به ویژه در درسنامه علوم قرآنی آمده كه خوانندگان به این بحثهای نسبتا مفصل مراجعه كنند.(9)
عباس جلاللی حمیدیه
ادامه مطلب ... 20 / 4 / 1398برچسب:, :: 17:17 :: نويسنده : عباس جلالی
خداوند در سوره مبارکه مریم آیه ۶۲ چنین می فرماید :
لا یسمعون فیها لغوا الا سلاما و لهم رزقهم فیها بکره و عشیا.
خداوند تبارک و تعالی در این آیه چنین می فرماید : کسانی که در بهشت برین جای دارند، در آنجا سخنان لغو و بیهوده نمی شنوند مگر سلامتی، و خداوند روزی را برای آنان صبح و شام در اختیار می گذارد.
از این آیه قرآن چنین نتیجه می گیریم که بهترین زمان غذا خوردن صبح و شام می باشد، به چند دلیل:
۱- مدت زمان زیادی حدود چهارده ساعت بین سحر و افطار وجود دارد.
۲- در این مدت غذای مصرف شده براحتی هضم و جذب شده و به مصرف سلولها خواهد رسید.
۳- در این ماه مبارک نیز غذا را در صبح و شب استفاده می کنیم.
۴- از یک نوع غذا بیشتر استفاده نکنیم. غذا را خوب بجویم.
۵- از مصرف غذاهای مصنوعی و تبلیغی مانند : بامیه و ذولبیا و ماست و غیره خود داری کنیم.
۶- با نعمتهای خوب پروردگار مانند: عسل، خرما و سایر نعمتهای دیگر روزه خود را افطار کنیم.
۷- بهتر است که در سحر از غذاهای پخته و سرخ کرده استفاده نکنیم.
۸- پسندیده است که در سحر از غذاهای خام به علت سبکی معده استفاده کنیم و خوب بجویم.
۹- بلافاصله بعد از اذان صبح بخواب نرویم.
۱۰- هنگام افطار میتوانید از غذاهای پخته به مقدار مناسب استفاده کنید.
۱۱- همراه غذا و یا بعد از آن از مایعات استفاده نشود.
۱۲- از مصرف آش رشته در این ماه خود داری شود.
۱۳- به جای آش رشته از آش جو مخصوص با کشک مرغوب و روغن زیتون و پودرگردو استفاده شود.
۱۴- در این ماه عزیزان سعی کنند که از فرهنگ تغذیه قرآنی بهره مند شوید.
۱۵- کم خوری و ساده خوری را سر لوحه زندگی خود قرار دهیم تا از مبتلا شدن به خیلی از بیماریها پیشگیری کنیم.
۱۶- پیامبر گرامی اسلام در این زمینه چنین می فرماید : المعده بیت کل داء والحمیته راس کل دوا.
________________________________________
عباس جلاللی حمیدیه
19 / 4 / 1398برچسب:, :: 17:38 :: نويسنده : عباس جلالی
پیامبر اکرم(ص) در آخرین جمعه ماه شعبا و در آستانه حلول ماه مبارک رمضان برای مسلمانان خطبه خواند و فرمود:
«ایها الناس قد اقبل الیکم شهرالله بالبرکة و الرحمة و المغفرة، شهر هو عندالله افضل المشهور و ایامه افضل الایام و لیالیه افضل اللیالی و ساعاته افضل الساعات. هو شهر قد دعیتم فیه الی ضیافةالله و جعلتم فیه من اهل کرامةالله، انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عباده و عملکم فیه مقبول و دعائکم فیه مستحاب;
ای مردم، همانا ماه خدا، همراه با برکت و رحمت و آ مرزش، به شما روی آورده است، ماهی که در نزد خدا برترین ماههاست، روزهایش برترین روزها، شبهایش برترین شبها و ساعاتش برترین ساعات است.
(رمضان) ماهی است که در آن به میهمانی خدا دعوت شدهاید و از شایستگان کرامت الهی قرار داده شدهاید، نفسهایتان در آن تسبیح است و خوابتان در آن عبادت و عملتان در آن پذیرفته و دعایتان در آن مورد اجابت است.»([1])
ماه مبارک رمضان در منابع دینی و در لسان معصومین(ع) با نامها و تعبیرهای متعدد همچون «ماه خدا»، «ماه میهمانی خدا»، «ماه نزول قرآن»، «ماه رحمت و برکت»، «ماه توبه و مغفرت»، ماه دعا و استغفار»، و «ماه روزه»، «ماه خودسازی و خالص سازی» و ... یاد شده است که همه آنها نشاندهنده عظمت و بزرگی این ماه و بیانگر نقش بیبدیل آن در تربیت و سازندگی انسان و رساندن وی به سعادت دنیا و آخرت میباشد.
میتوان گفت ویژگی «میهمانی خدا» در مجمومه ویژگیها و برکات ماه مبارک رمضان از جایگاه و اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا در حقیقت میهمانی خدا منشأ و سرچشمه همه خیرات و برکات این ماه است و اگر کسی با آگاهی و اخلاص در این میهمانی وارد شود و بر سر سفره ضیافت الهی بنشیند و از آن، آنگونه که شایسته است متمتع و بهرهمند گردد، رحمت و مغفرت و برکات متعدد آن را نیز دریافته است. به عبارت دیگر حضور در این میهمانی به گونهای ترتیب داده شده است که بسیار تأثیرگذار و کارساز است و اگر روزهداران در مسیر اصلاح خود همت لازم را داشته باشند به آسانی میتوانند خود را متحول کنند و در این فرصت طلایی که خداوند درهای رحمت خود را بر روی بندگان گشوده است، و شیطان، این دشمن اصلی انسان را به برکت روزه به بند کشیده است و او را از دستبردهای شیطان و وسوسههای نفس اماره در امان داشته است حداکثر استفاده را بنمایند و با تفکر و بررسی اعمال و رفتار گذشته خویش و بازنگری در وظایف و تکالیفی که برعهده دارند و نیز توجه به توانمندیها و نعمتهایی که در اختیار دارند، به آسانی امور خویش را به سامان آورند و کاستیهای خود را جبران کنند و با روی آوردن به صلاح و سداد در جهت رشد و بالندگی و ارتقاء جایگاه خود و نزدیک شدن به کمال و دست یافتن به مقام قرب الهی گامهای بلندی بردارند.
قبل از هر چیز لازم است که انسان با خود بیندیشد که چه کسی او را به میهمانی در این ماه دعوت کرده است؟
میزبان این سفره گسترده کیست؟ و اصلا معنای این میهمانی چیست؟ و آداب و شرایط وارد شدن در این میهمانی کدام است؟ و اساساً انسان چگونه باید باشد و چه اقداماتی را باید انجام دهد تا لایق حضور شود؟ و بر سر سفره رفتار وی چگونه باشد و از چه طعامها و شرابهایی بهره گیرد تا که سرفراز از این میهمانی بیرون رود؟
روشن است که میزبان و دعوتکننده به این ضیافت، خداوند متعال است و چنانکه از سخن پیغمبر اعظم(ص) که در آغاز یاد کردیم و نیز روایات متعدد دیگر به صراحت استفاده میشود، رمضان، ماهی است که خدای سبحان همه بندگانش را در این ماه به میهمانی خویش دعوت کرده است و در این میهمانی بنده ناچیز و مخلوق ضعیف، بر سر سفره خدای بزرگ و آفریدگار توانا نشسته است.
عباس جلاللی حمیدیه
ادامه مطلب ... 15 / 3 / 1398برچسب:, :: 2:55 :: نويسنده : عباس جلالی
ادامه مطلب ... 15 / 3 / 1398برچسب:, :: 2:38 :: نويسنده : عباس جلالی
بسم الله الرحمن االرحيم
اموري كه باعث قوي تر شدن ارتباط جنسي زن و شوهر مي شود
فهرست : امور آماده كننده مرد، براي ارتباط جنسي:
امور آماده كننده زن، براي ارتباط جنسي:
1-1- امور آماده كننده مرد، براي ارتباط جنسي: 1- قوي بودن و توانمندي بدني به صورت ذاتي در فرد. انسانهاي مختلف در توانمندي بدني در فعاليت جنسي متفاوتند. انسانهاي با حرارت بالا و داراي بدن قوي و داراي برخي مزاجها داراي توانايي بيشتري در امور جنسي هستند. 2- تغذيه خوب و مقوي براي قوي شدن قدرت جنسي. (استفاده از مواد غذايي پر حرارت، سير، خرما، اكثر دانه ها و مغزها و …) 3- آزاد بودن فكر از مشغوليتهاي مختلف زندگي روزمره. 4- خوش و خرم بودن فرد و نداشتن غصه و ناراحتيهايي در زندگي و در درون خود. 5- توجه فكري و جنسي به همسرش و قرار دادن فضاي عمومي ذهني و رواني انسان در موضوع توجه عاطفي به زن. مرداني كه نوع شغل آنها چنان است كه با زنان ارتباط بيشتري دارند سريعتر براي ارتباط جنسي آماده مي شوند اگر توجه جنسي به آن زنان نكنند بلكه فقط توجه عاطفي و محبت آميز به زنان ديگر منجر به آمادگي جنسي براي ارتباط با همسر خود مي شود نه توجه جنسي. اگر توجه جنسي به زنان ديگر غير از همسر خود داشته باشند منجر به از همگسيختگي گرايش جنسي مرد به زنان مختلف شده و توجه جنسي به همسر خودش كم مي شود و گاها كار به جايي مي كشد كه با همسر خود هم كه ارتباط جنسي برقرار مي كند در همان حال به زنان ديگر كه توجه فكري جنسي به آنها كرده فكر مي كند كه اين كار بسيار مذموم و ناجوانمردانه است. 6- ورزش، به شرطي كه حرفه اي نباشد يعني تواني در بدن براي آمادگي جنسي باقي بگزارد. 7- ارتباط مستمر جنسي با فاصله زماني نه طولاني و نه بسيار كوتاه. بلكه زمانيكه احساس كرد آمادگي نسبي پيدا كرده براي اين كار اقدام كند. صلب انسان مانند چشمه اي است كه هر چه از آن بيشتر آب بكشي، بيشتر پر مي شود منتها به شرطي كه تغذيه و فضاي ذهني فرد به زن هم، به خوبي صورت بگيرد.(بند 1 و 2) 8- ارتباط با ائمه(ع). از آنجا كه اين ارتباط منجر به افزايش حرارت بدني و تمركز قوا در درون انسان مي شود قواي جنسي انسان را نيز از نظر بدني آماده مي كند و از طرف ديگر اينكه انسان وقتي مؤمن تر مي شود از آنجا كه لطيفتر مي شود زن دوست تر مي شود.
1- رغبت نشان دادن به ارتباط جنسي و بيان جملات شهوت زا و تحريك كننده. 2- ابراز عاطفه و محبت و نوازش همسر مرد نسبت به همسرش. 3- خوش اندامي و زيبايي بدني و اندام جنسي. 4- انجام ندادن اموري كه موجب دلگيري زن نسبت به همسر خود مي شود. (الكي گير ندادن و ايجاد ناراحتي كلامي و رفتاري نكردن) 5- تميزي و پاكيزگي بدني مرد و آماده كردن آن براي ارتباط جنسي. (از موي اضافه، بوي بد و چرك و كثيفي عباس جلاللی حمیدیهادامه مطلب ... 15 / 3 / 1398برچسب:, :: 2:35 :: نويسنده : عباس جلالی
|
|||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
